ορσιβάκχας

ὀρσιβάκχας (Α)

(για τον Διόνυσο) αυτός που εμπνέει, που οιστρηλατεί, που προκαλεί ενθουσιασμό στις Βάκχες.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὀρσι- (βλ. λ. όρνυμι) + Βάκχες].